KROPKI

Jaki świat widzimy? Czy medium wpływa na interpretacje świata?

Fotografii pokazuje rzeczywiste odbicie świata, który nie jest już nam dostępny bezpośrednio. W drodze rozwoju technicznego człowiek zatracił tę pierwotną możliwość obcowania ze światem. Zmiana dokonuje się między innymi w sposobie interpretacji bodźców zmysłowych docierających do umysłu. Zmianę tą można wyobrazić sobie jako powłokę będącą w ciągłym, nieregularnym ruchu pulsacyjnymi, zachodzącym w wielu miejscach jednocześnie. Powłoka ta również podlega aktywnej aktualizacji samej siebie poprzez dialog pomiędzy swoją pierwotną formą i wyimaginowaną, przeszłą i przyszłą. Nieustanna redefinicja świata stwarza podstawę do kreowania przyszłych pojęć, a tworzenie nowych pojęć jest narzędziem ludzkiego umysłu. Poprzez foto-syntezę proces ten jest możliwy do zaobserwowania. Kształty, które znamy, które widzimy, które poznajemy zmysłowo, których jednostkowość ma swoją figurę, kontur ostro odznaczający się na tle pozostałych, w szerszej perspektywie zatraca dominujące cechy, przez co jednostkowość staje się niezauważalna. Proces ten ujawnia nową wartość, porządek pojedynczej formy zostaje rozmyty, by nakreślić energię większego bytu. Wszystko ponownie staje się wątpliwe, za mało poznane i niepewne. Obce, nieznane, przez co pożądane. Obecnie jesteśmy na początku drogi. Drogi wzdłuż nowych napięć między granicami wrażeń przedmiotów. Wrażenia, ich kształty i subtelne odcienie, są jeszcze nieostre, niedookreślone. Myślę jednak, że widzimy poprawnie, a ta nieostrość nie wynika z małej ilości danych. Nieustający przepływy i wzajemne przenikania się niezliczonych, wyczuwalnych warstw jest możliwe do artykulacji, posługując się językiem wizualnym. Płynność ta wydaje się być fundamentalną cechą rzeczywistości, która jawi się bezpośrednio w umyśle ludzkim. Inkludując własną postać zastygamy, by zbliżyć się do płynności siebie, przenikając przez wszelkie inne wartości. Zaczynamy dostrzegać coś, co cechuje się brakiem dookreślonego kształtu coś, czego nie da się jednoznacznie wpisać w przestrzeń, używając obecnych narzędzi pojęciowych. Poprzez projekt KROPKI staram się przyjrzeć przyszłym kształtom. Ciekawi mnie wpływ poznawanych bezkształtów na ludzką percepcję. Jak zinterpretować świat poprzez nowe kształty nacechowane utraceniem ostrości?

Te fotosyntezy powstały poprzez nawarstwienie zdjęć przedmiotów codziennego użytku. Każda kropka składa się z 360 zdjęć produktowych zredukowanych do 1 procenta widoczności. Każda kolejna warstwa została również obrócona o 1 stopień zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Napięcia pomiędzy zanikającymi kształtami ujawniają formę.

DAMIAN WIŚNIEWSKI